คือวันนั้นผมไปไหว้วัดแขกกับพี่สาวทั้งที่เมื่อก่อนพี่ชวนไปไม่เคยไป แต่ช่วงนั้นอยากไปมากจนพี่สาวพาผมไป
เราไปจอดรถในซอย แล้วเดินออกมา ใจผมเต้นสั่นรั่วมากๆ จนเข้าไปไหว้ เสร็จเรียบร้อย
เดินออกมาจากวัด จะไปซื้อธูปดำเทียนดำ ผมหยุดอยู่่ตรงร้านขายขนมอินเดีย สักพัก!! น้ำตาผมไหล ร้องไห้สะอึ้ก สะอื้น โดนที่ตัวผมไม่ได้เศร้าอะไรเลย
ผมงงตัวเองมาก พี่สาวผมตกใจ ผมบอกพี่สาวว่า มันร้องเองอะเป็นอะไรไม่รู้ น้ำเสีงสั่นเครือ แล้วผมก็รีบเดินกลับเข้าไปในวัด
ตอนกำลังเดิน มีคนที่เค้ามาไหว้ยืนอย่ข้างๆทางก่อนถึงวัดแขก เค้าหันไปพูดกับแฟนเค้าว่า "คนนั้นเป็นอะไรอะ" ผมเดินร้องไห้ไปตลอดทางเลยโดยที่ผม
ไม่รู้ว่าตัวเองร้องเพราะอะไร? พี่สาวก็เดินตามผมมา แล้วผมก็ไปยื่นร้องไห้อยู่ในวัดแขก หน้าเสา"ปะลิปิดัม" อยู่สักพักจนเบาลง แล้วพี่สาวก็บอกให้เรา
บอกท่านว่า ขอลากลับบ้านก่อนเดี๋ยววันหลังลูกมาเยี่ยมใหม่ ถึงจนตอนนี้ผมยัง งงที่ตัวเองร้องไห้อยู่เลย แต่รู้สึกดีนะครับ
ผมบูชาองค์พระพิฆเนศครับ ใครพอรู้อะไร โปรดบอกผมทีนะครับ ขอบคุณครับ
ขอให้สันติจงเกิดแก่โลกใบนี้ โอม ศานติ ศานติ ศานติ
อย่าคิดมากเกี่ยวกับอาการทั้งหลายที่เกิดขึ้นครับ
เค้าเรียกอาการดังกล่าวว่า " ปิติ " คือ ยินดี หรือ ดีใจ ที่เราได้มาถวายความเคารพทุกๆ พระองค์เท่านั้นเองครับ
ขอบคุณครับ ผมรู้สึกดีมากเลยวันนั้น ผมชื่อแอลนะ พี่ชื่ออะไรหรอ?
พลีปีฐะ - Balipeeta/balipeetam = แท่นวางเครื่องบูชา
ถ้ามองให้เป็นเรื่องลี้ลับก็จะบอกได้ว่า
พระพิฆเนศที่คุณบูชาท่านแฝงคุณมาสักการะด้วย
พระพิฆเนศท่านดีใจที่ได้มาที่นี่เลยร้องไห้
คุณจึงมีปฎิกริยาที่ไม่สามารถบังคับตัวเองไม่ให้ร้องได้
แต่ถ้ามองในเรื่องของจิตก็จะเป็นว่าคุณเกิดปิติที่ได้มาสักการะที่นี่
เลยร้องไห้ออกมาด้วยความยินดี