Loader

เทียบชื่อ ตัวละครรามายณะ และรามเกียรติ์

Started by พิษประจิม, December 03, 2009, 18:48:12

Previous topic - Next topic

0 Members and 1 Guest are viewing this topic.

ที่ผมนึกออกและเดาเอา และจำได้นะครับ(หนังสือคืนเขาไปหน่ะ)
อ้างอิงจากพระราชนิพนธ์ร.6 ลิลิตนารายณ์สิบปาง และบ่อเกิดรามเกียรติ์


ฤๅษีวาลมีกิ หรือ วาลมิกี-ฤๅษีวัชมฤคี
ฤๅษีอังคต-ฤๅษีอคัสตยะ
ฤๅษีสุติกษณะ-ฤๅษีสุทัศน์
ฤๅษีโคดม-ฤๅษีเคาตมะ
*ฤๅษีฤษยศฤงคะ-ฤๅษีกไลโกฏ
ฤๅษีปรศุราม-รามสูร(รามสูรมีอีกชื่อว่า นยักษะ)
*ฤๅษีวิศวามิตร-ฤๅษีสวามิตร์
ฤๅษีศตานนทะ-ฤๅษีสุธามันตัน เป็นปุโรหิตท้าวชนก และเป็นลูกฤๅษีโคดมกับนางอหลยา
ท้าวมาลียวัน หรือ มาลยวาน maliyavan or malyavan (ภาษาทมิฬ)-ท้าวมาลีวราช เป็นปู่ทศกัณฐ์ เป็นวงศ์พรหม
ท้าวสุมาลี-ท้าวสหมลิวัน เป็นลูกของท้าวสุเกศ แกมีลูก3คน คือท้าวมาลีวราช ท้าวสุมาลี และท้าวมาลี
ท้าวโรมพัต-ท้าวโลมบาท เจ้าเมืองโรมพัตตัน(อังคะ)
อชะ-ท้าวอัชบาล
*วิสรวะ-ท้าวลัสเตียน
ท้าวชนกจักรวรรดิ-ท้าวชนก ชื่อจริงของท่านคือ ศีรธวัช
ท้าวกุเปรัน-ท้าวกุเวร
พระลักษมณ์-พระลักษณ์
พระศัตรุฆณ์-พระสัตรุด
พระภรต-พระพรต
นางอหลยา-นางกาลอัจนา
นางเกาศัลยา-นางเกาสุริยา
นางไกเกยี-นางไกยเกษี
นางสุมิตรา-นางสมุทรชา
นางมัณโฑทรี-นางมณโฑ
นางไกกะษี-นางรัชฎา
ยักขมูขี-ยักษ์อโยมุขี
ยักษ์วิราธ-พระพิราพ
พระไภรพ-พระพิราพ
ยักษ์กพันธะ-ยักษ์กุมพล 
ยักษ์อกัมปัน-อสุรกัมปั่น
mayilliravanan or mahiravana-ยักษ์ไมยราพณ์
maccakarppan(matsyagarbha)-มัจฉานุ
tooratantikai-พิรากวน(พี่สาวไมยราพณ์)
neelamekan-ไวยวิก
timiti-นางสุวรรณมัจฉา
อักษกุมาร-สหัสสกุมาร
มกรากษะ-มังกรกัณฐ์
สุพาหุ-สวาหุ
ตริศิระ-ตรีเศียร
ทูษณ์-ทูต(ที่มาของสำนวน กลิ้งทูต)
วิทยุชชิหวา-ชิวหา
ศูรปนขา-สำมะนักขา
ตารกาสูร-กากนาสูร
วิภีษณะ(วิภีษณ์)-พิเภก
ยักษ์สุรสา-ผีเสื้อสมุทร? อากาศตะไล? ไม่แน่ใจ
*ชามพูวาน-ชามพูวราช
วาลี-พาลี
นิล-นิลพัท
นล-นิลนนท์
อังคัท-องคต
นกชฏายู-นกสดายุ
นกสัมปาติ-นกสัมพาที
เมืองอโยยา-เมืองอยุธยา
*เขาสัญชีวนี-เขาสรรพยา
เมืองกีษกินธะ-เมืองขีดขินธ์
เมืองลังกา-เมืองลงกา

นึกออก เดี๋ยวมาเพิ่มต่อ

*ฤๅษีกไลโกฏ ในรามเกียรติ์บอกว่าพ่อคือฤๅษีอิสีสิงค์ ความจริงคือ อิสีสิงห์ คือภาษาบาลี คำว่า ฤษยศฤงคะ เป็นภาษาสันสกฤต ในรามายณะคือองค์เดียวกัน

*ฤๅษีสวามิตร แต่ก่อนเป็นกษัตริย์ และไม่ถูกกับฤๅษีวสิษฐ์ แล้วฤๅษีวสิษฐ์เป็นพรหมฤๅษี มีเรื่องวิวาทกัน แล้วท้าวสวามิตรแพ้ เลยบำเพ็ญตบะ ก็เป็นมุนี แล้วไม่พอใจ ก็บำเพ็ญจนได้เป็นมหาฤๅษี และไม่พอใจ ก็บำเพ็ญต่อไปจนได้เป็นพรหมฤๅษี และขอให้คืนดีกับฤๅษีวสิษฐ์ และทำความเคารพเพราะมีอายุมากกว่า
และฤๅษีสวามิตรมีฤทธิ์มาก และให้ท้าวตรีศังกุที่อยากขึ้นสวรรค์ทั้งเป็น ไปขอให้ลูกวสิษฐ์100คนทำพิธีให้ แต่ลูก100คนไม่ทำให้ ท้าวตรีศังกุปากดีไง พวกนั้นเลยสาปให้เป็นจัณฑาล พวกอำมาตย์ มนตรี ไปหมดเลย และไปหาฤๅษีสวามิตร ซึ่งตอนนั้นแกเป็นราชฤๅษี แต่แกใจดีทำให้ แกเลยจัดปะรำพิธี และให้ท้าวตรีศังกุเชิญพราหมณ์คนอื่นๆมา ใครมีปัญหา เรื่องมาก ไปบอกได้เลย พราหมณ์อื่นกลัวมาก เลยจำใจมา ยกเว้นลูกวสิษฐ์100คนที่ไม่มี ฤๅษีสวามิตรเลยสาปให้ลูก100ตาย และเกิดเป็นจัณฑาล700ชาติ(คิดว่าไม่ตายหรอก ฤๅษีวสิษฐ์คงหาทางช่วย) และฤๅษีสวามิตรทำพิธี จนท้าวตรีสังกุลอยขึ้นสวรรค์ พวกพระอินทร์เทวดาเห็นท้าวตรีศังกุลอย เลยไล่ให้ลงไป ท้าวตรีศังกุก็ร่วงลงไป และร้องเรียกฤๅษีสวามิตร ฤๅษีเลยให้ท้าวตรีศังกุลอยขึ้นไปใหม่ และลอยค้างอยู่อย่างงั้น และแกเห็นว่าพวกเทวดาและพระอินทร์ลองดีกับแก แกเลยสร้างดาวใต้(ดาวเหนือ คือดาวหมีใหญ่) แกสร้างดาวสัปตฤๅษีอีก7ดวง และสร้างดาวดวงอื่นๆทางทิศใต้ และจะสร้างพระอินทร์ เทพ อสูร เพิ่มขึ้นอีก พวกเทวดาและพระอินทร์ขอร้องว่าอย่าทำ แกบอกว่าให้รับท้าวตรีศังกุขึ้นสวรรค์ และให้ดาวที่สร้างใหม่อยู่บนฟ้า เทพตกลง แต่ท้าวตรีศังกุให้ขึ้นสวรรค์ไม่ได้เพราะเปนจัณฑาล เลยให้อยู่บนฟ้า ท่ามกลางดาวที่สร้างใหม่...อ่านในพระราชนิพนธ์ บ่อเกิดรามเกียรติ์

*ลัสเตียน มาจาก เปาลัสตยัน แปลว่า เกิดจาก ปุลัสตยะ

*ในรามายณะ ชาวพูวราช ชมพูพาน คือตัวเดียวกัน และชมพูพานคือหมี เป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องยา

*ในรามายณะบอกว่าพระลักษมณ์ถูกหอกวิเศษ ชมพูพานบอกว่าต้องสมุนไพร4ตัว จากเขาโทฺรณคีรี บางทีเรียกว่า เขามโหทัย หรือเขาสัญชีวนี
สมุนไพร4ตัว คือ วิศัลยกรณี สวรรณกรณี สัญชีวกรณี(สัญชีวนี) และ สันธยนี แต่หนุมานไปหา สมุนไพรมันวิ่งหนี หนุมานเลยยกมาทั้งภูเขา พวกที่โดนอาวุธได้กลิ่นยาเลยฟื้น แต่ในรามเกียรติ์บอกว่าไปเขาสรรพยา เอาสมุนไพร2ตัวชื่อ สังกรณี และ ตรีชวา

ขอบคุณค่ะ
สุ จิ ปุ ลิ  ขาด สักข้อ ก็ไม่ครบการเป็นปราชญ์

ปราชญ์ที่ดีต้องเป็นผู้ฟังมากกว่า พูด พูดในสิ่งที่สมควรพูด

ผู้ที่ฉลาดแท้จริง ฟัง มากกว่าพูด เพราะถ้าเรารู้ไม่จริง หรือไม่หมดก็จงอย่าพูด

เพราะเมื่อเปิดปากออกมา เมื่อนั้นได้แสดงความโง่ออกมาโดยไม่รู้ตัว

คนเก่งจริง ต้องเรียนรู้เสมอว่า เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือตัวเรายังมีคนที่เก่งกว่า จงถ่อมตนเสมอ จงเป็นผู้ให้เสมอ


ขอบคุณครับ แต่คงไม่จำ เพราะคิดว่าจำไม่ได้ เยอะเกินน่ะครับ
เจมส์ซิโน 

อ๊ากส์ ตกลงตาเจมส์ จะมิจำอารัยเลยหราเพื่อน หรือว่าจะจำแต่หน้าแฟนอย่างเดียวจะตะเอง
สุ จิ ปุ ลิ  ขาด สักข้อ ก็ไม่ครบการเป็นปราชญ์

ปราชญ์ที่ดีต้องเป็นผู้ฟังมากกว่า พูด พูดในสิ่งที่สมควรพูด

ผู้ที่ฉลาดแท้จริง ฟัง มากกว่าพูด เพราะถ้าเรารู้ไม่จริง หรือไม่หมดก็จงอย่าพูด

เพราะเมื่อเปิดปากออกมา เมื่อนั้นได้แสดงความโง่ออกมาโดยไม่รู้ตัว

คนเก่งจริง ต้องเรียนรู้เสมอว่า เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือตัวเรายังมีคนที่เก่งกว่า จงถ่อมตนเสมอ จงเป็นผู้ให้เสมอ