ขอข้อมูลหนน่อยครับ

[โอม มหา บารมี เทวา โอม]

อยากทราบว่า ที่จุดดวงประทีปสำเร็จรูปที่เขาจุดแล้วพอหมดก็ทิ้ง หรือ จุดไปลอยน้ำ  เขาซื้อกันที่ไหนหรอครับ ถ้าซื้อที่ตรอกแขกแล้วอยู่ร้านไหนตรงไหนครับ





ที่มาภาพ : www.muangthai.com

[โอม มหา บารมี เทวา โอม]

          ขออนุญาตลบภาพที่คุณโอมมหาบารมีเทวานำมาลงประกอบในกระทู้นี้นะครับ เนื่องจากทางท่านเจ้าของภาพที่คุณนำมาลงไม่อนุญาตให้นำภาพดังกล่าวมาใช้ (โดยได้แจ้งเรื่องผ่านมาทางทีมงาน)

.

          เพื่อรักษามารยาททางสังคมไซเบอร์ และให้เป็นไปตามลิขสิทธิ์ของเจ้าของภาพ ผมจึงจำเป็นต้องนำภาพดังกล่าวออกไป เพื่อป้องกันปัญหาที่จะเกิดขึ้นในภายหลัง  และขอความร่วมมือคุณโอมมหาบารมีเทวา รวมทั้งเพื่อนสมาชิกทุกท่าน กรุณางดนำภาพที่มีลิขสิทธิ์หรือมีลายน้ำซึ่งเจ้าของภาพไม่อนุญาต มาโพสเผยแพร่ภายในบอร์ดนะครับ (โดยเฉพาะอย่างยิ่งการนำมาใช้โดยไม่ให้เครดิตเจ้าของภาพ หรือการทำลายน้ำทับลงไปบนภาพที่ไม่ใช่ของตนเอง)  โดยในกรณีที่ภาพนั้นนำมาลงได้ ควรให้เครดิตแก่เจ้าของภาพนั้นๆด้วยทุกครั้ง

.

ขออภัยในความไม่สะดวกมา ณ โอกาสนี้

.

ทีมงาน HinduMeeting

[กาลิทัส]

พาหุรัดที่ตลอกแขกครับ

เค้าจะใส่ถุงเอาไว้เป็นถุงๆ อยู่ข้างหน้าร้านเป้นขยุ้มๆ ไว้ครับ เดินๆ ลองส่องๆ ดูครับ ผมเคยเห็นอยู่สามสี่ร้าน

มีทั้งแบบกลม และลักษณะเหมือนใบไม้ครับ

[โอม มหา บารมี เทวา โอม]

พาหุรัดที่ตลอกแขกครับ

เค้าจะใส่ถุงเอาไว้เป็นถุงๆ อยู่ข้างหน้าร้านเป้นขยุ้มๆ ไว้ครับ เดินๆ ลองส่องๆ ดูครับ ผมเคยเห็นอยู่สามสี่ร้าน

มีทั้งแบบกลม และลักษณะเหมือนใบไม้ครับ

ขอบคุณครับพี่ยีนส์

แล้วถุงนึงราคาประมาณเท่าไหร่ครับ

[คริสตังไทย]

เคยไปเดินแถวๆพาหุรัต มีของอินเดียขายเยอะแยะ ซื้อขนมของอินเดียลูกกลมๆสีเหลืองๆ( ไม่รู้เรียกว่าอะไร )

ที่เค้านิยมถวายพระคเณศ มาทานอร่อยดีครับ ..

[Putthanan]

เรียกว่าขนมลาดูปครับ

[กาลิทัส]

มันไม่ต้องซื้อยกถุงครับน้องโอม... เพียงแต่เค้าจับมันใส่ถุงไว้กันฝุ่นแล้วก็ง่ายเฉยๆ

เค้าชายเป็นอันๆ ครับ ไม่แพง แต่พี่จำไม่ได้แล้วว่าประมาณเท่าไหร่ครับ

รู้สึกอันนึงจะสิบบาทหรือสิบห้าบาทนี่แหละครับ (ไม่แน่ใจ)

[กาลปุตรา]

จริงๆ แล้วขนมสีเหลืองแสนอร่อยนี้ถ้าเขียนเป็นอักษรไทยจะเขียนว่า "ลัฑฑู" เพราะมาจากคำว่า "लड्डू" และจะออกเสียงตามภาษาฮินดีว่า "ลัดดู" แต่คนไทยเรามักเรียกขนมนี้ว่า "ลาดูป" แล้วเรียกติดปากกันมาจนแขกที่ขายเอง เวลาเราไปซื้อแล้วบอกเอาขนมลาดูป เขาก็จะทราบเองว่าคนไทยหมายถึงขนมลัดดู

ขนมลัฑฑูและโมฑกะ (โมดะคะ - मोडक) ที่ใช้บูชาเทพเจ้านั้น หลายท่านมักจะเข้าใจว่าเป้นขนมชนิดเดียวกัน ซึ่งก็ถือว่าถูก แล้วก็ถือว่าผิดด้วยไปในตัว

เพราะจริงๆ แล้วขนมทั้ง 2 ชนิดนี้ทำขึ้นมากันคนละอย่างและคนละกรรมวิธี แล้วทั้ง 2 ชนิดนี้ยังมีรูปแบบการทำที่ถูกดัดแปลงออกไปอีกมากมาย ทั้งรูปร่างและเครื่องผสม

โดยจากการอ้างอิงจากผู้รู้สายพระคเณศว่า ขนมลัฑฑูนี้เป็นขนมที่พระศรีอุมาเทวีได้ทำขึ้นให้พระคเณศเจ้าเสวย และเป้นขนมโปรดของพระคเณศในเวลาต่อมา ส่วนขนมโมฑกะก็เป็นขนมที่ชาวบ้านทำถวายพระคเณศ แล้วก็เป็นขนมที่พระคเณศทรงโปรดปราณเช่นกัน จึงถือว่าขนมทั้ง 2 ชนิดนี้เป็นขนมชั้นเลิศในการบูชาพระผู้เป็นเจ้า

บางคนก็เรียกขนมลัฑฑูว่าเป็นขนมโมฑกะคนรวย แล้วเรียกขนมโมฑกะว่าเป็นขนมโมฑกะของคนจนก็มี เรื่องนี้เล่าแล้วยาว ซึ่งเป็นเรื่องของหญิงสาว 2 พี่น้อง ที่คนพี่แต่งงานกับเศรษฐี คนน้องแต่งงานกับคนจน แล้วพอถึงวันคเณศจตุรถีอันเป็นวันคล้ายวันประสูติของพระคเณศ พี่น้องสองคนนี้ก็คิดที่จะทำขนมถวายพระคเณศ

คนพี่เนื่องจากมีฐานะดี จึงสามารถซื้อเครื่องปรุงขนมที่มีราคาสูงได้ แล้วทำเป็นขนมลัฑฑูถวายพระคเณศ ส่วนคนน้องนั้นมีฐานะยากจนจึงไม่ค่อยมีทรัพย์ในการหาซื้อเครื่องปรุงขนมมาได้มากมายนัก แต่ด้วยความภักดีและความศรัทธาอย่างมากของเธอที่จะทำขนมนี้ถวาย เธอจึงได้คิดดัดแปลงทำขนมขึ้นมาใหม่เพื่อถวายพระคเณศ แล้วนำแป้งชนิดหนึ่งมาห่อไส้ขนม แล้วให้ชื่อว่าขนมโมฑกะ เพื่อถวายพระคเณศ

พอคนน้องนำขนมโมฑกะไปบูชาพระคเณศในเวลากลางคืนของงานฉลองพิธีคเณศจตุรถีแล้วก็หลับไป พอเธอตื่นขึ้นมาก็พบว่าขนมโมฆกะที่เธอนำมาถวายนั้นกลายเป็นทองคำทั้งหมด นับแต่นั้นมาเธอจึงมีฐานะร่ำรวยขึ้น จากนั้นมาถึงเรียกว่า "ขนมโมฑกะหรือลัฑฑูของคนจน" เพราะจะรวยหรือจนนั้นไม่ใช่เรื่องสำคัญ ความสำคัญอยู่ที่จิตใจมากกว่า พระเป็นเจ้าจึงพร้อมที่จะรับถวายนั้นจากสาวกของพระองค์ ไม่ว่าสิ่งนั้นจะมีค่ามากหรือน้อยสักเพียงใด พระองค์ก็ไม่เคยปฏิเสธความปรารถนาที่ดีและจะทรงคอยให้ความช่วยเหลือสาวกของพระองค์ตลอดไป

นับแต่นั้นมาขนมทั้ง 2 ชนิดนี้จึงถือว่าเป็นสุดยอดของขนมบูชาพระผู้เป็นเจ้า จากเรื่องเล่านี้นั่นเอง (โปรดใช้วิจารณญาณ เด็กต่ำกว่า 12 ปีควรได้รับคำชี้แนะจากผู้ใหญ่)

[โอม มหา บารมี เทวา โอม]

จริงๆ แล้วขนมสีเหลืองแสนอร่อยนี้ถ้าเขียนเป็นอักษรไทยจะเขียนว่า "ลัฑฑู" เพราะมาจากคำว่า "लड्डू" และจะออกเสียงตามภาษาฮินดีว่า "ลัดดู" แต่คนไทยเรามักเรียกขนมนี้ว่า "ลาดูป" แล้วเรียกติดปากกันมาจนแขกที่ขายเอง เวลาเราไปซื้อแล้วบอกเอาขนมลาดูป เขาก็จะทราบเองว่าคนไทยหมายถึงขนมลัดดู

ขนมลัฑฑูและโมฑกะ (โมดะคะ - मोडक) ที่ใช้บูชาเทพเจ้านั้น หลายท่านมักจะเข้าใจว่าเป้นขนมชนิดเดียวกัน ซึ่งก็ถือว่าถูก แล้วก็ถือว่าผิดด้วยไปในตัว

เพราะจริงๆ แล้วขนมทั้ง 2 ชนิดนี้ทำขึ้นมากันคนละอย่างและคนละกรรมวิธี แล้วทั้ง 2 ชนิดนี้ยังมีรูปแบบการทำที่ถูกดัดแปลงออกไปอีกมากมาย ทั้งรูปร่างและเครื่องผสม

โดยจากการอ้างอิงจากผู้รู้สายพระคเณศว่า ขนมลัฑฑูนี้เป็นขนมที่พระศรีอุมาเทวีได้ทำขึ้นให้พระคเณศเจ้าเสวย และเป้นขนมโปรดของพระคเณศในเวลาต่อมา ส่วนขนมโมฑกะก็เป็นขนมที่ชาวบ้านทำถวายพระคเณศ แล้วก็เป็นขนมที่พระคเณศทรงโปรดปราณเช่นกัน จึงถือว่าขนมทั้ง 2 ชนิดนี้เป็นขนมชั้นเลิศในการบูชาพระผู้เป็นเจ้า

บางคนก็เรียกขนมลัฑฑูว่าเป็นขนมโมฑกะคนรวย แล้วเรียกขนมโมฑกะว่าเป็นขนมโมฑกะของคนจนก็มี เรื่องนี้เล่าแล้วยาว ซึ่งเป็นเรื่องของหญิงสาว 2 พี่น้อง ที่คนพี่แต่งงานกับเศรษฐี คนน้องแต่งงานกับคนจน แล้วพอถึงวันคเณศจตุรถีอันเป็นวันคล้ายวันประสูติของพระคเณศ พี่น้องสองคนนี้ก็คิดที่จะทำขนมถวายพระคเณศ

คนพี่เนื่องจากมีฐานะดี จึงสามารถซื้อเครื่องปรุงขนมที่มีราคาสูงได้ แล้วทำเป็นขนมลัฑฑูถวายพระคเณศ ส่วนคนน้องนั้นมีฐานะยากจนจึงไม่ค่อยมีทรัพย์ในการหาซื้อเครื่องปรุงขนมมาได้มากมายนัก แต่ด้วยความภักดีและความศรัทธาอย่างมากของเธอที่จะทำขนมนี้ถวาย เธอจึงได้คิดดัดแปลงทำขนมขึ้นมาใหม่เพื่อถวายพระคเณศ แล้วนำแป้งชนิดหนึ่งมาห่อไส้ขนม แล้วให้ชื่อว่าขนมโมฑกะ เพื่อถวายพระคเณศ

พอคนน้องนำขนมโมฑกะไปบูชาพระคเณศในเวลากลางคืนของงานฉลองพิธีคเณศจตุรถีแล้วก็หลับไป พอเธอตื่นขึ้นมาก็พบว่าขนมโมฆกะที่เธอนำมาถวายนั้นกลายเป็นทองคำทั้งหมด นับแต่นั้นมาเธอจึงมีฐานะร่ำรวยขึ้น จากนั้นมาถึงเรียกว่า "ขนมโมฑกะหรือลัฑฑูของคนจน" เพราะจะรวยหรือจนนั้นไม่ใช่เรื่องสำคัญ ความสำคัญอยู่ที่จิตใจมากกว่า พระเป็นเจ้าจึงพร้อมที่จะรับถวายนั้นจากสาวกของพระองค์ ไม่ว่าสิ่งนั้นจะมีค่ามากหรือน้อยสักเพียงใด พระองค์ก็ไม่เคยปฏิเสธความปรารถนาที่ดีและจะทรงคอยให้ความช่วยเหลือสาวกของพระองค์ตลอดไป

นับแต่นั้นมาขนมทั้ง 2 ชนิดนี้จึงถือว่าเป็นสุดยอดของขนมบูชาพระผู้เป็นเจ้า จากเรื่องเล่านี้นั่นเอง (โปรดใช้วิจารณญาณ เด็กต่ำกว่า 12 ปีควรได้รับคำชี้แนะจากผู้ใหญ่)

ขอบคุณสำหรับความรู้ครับ คุณกาลปุตรา

ตำนานขนมโมฑกะ แบบนี้ก็เคยดียินมาเหมือนกันครับ แต่แตกต่างไปนิสนึง ตรงตอนถวายของนี้แหละครับ

คือคนน้องที่ยากจน  ทำขนมด้วยแป้งอย่างดีห่อใส้มาอย่างดีเพราะเขาไม่ใช่คนที่ตระหนี่ถี่เหนี่ยว เธอบรรจงทำอย่างปราณีต เมื่อเธอทำเสร็จแล้วนำจึงไปบูชาพระคเณศในเวลากลางคืนของเทศกาลคเณศจตุรถี แล้วหลับไปพอตื่นมาตอนเช้ากลับพบ กองขนมโมฑะกะ ที่กลายเป็นทองคำเต็มบ้านไปหมด เธอผู้นั้นจึงมีกลายเป็นเศรษฐีร่ำรวยไปที่สุด  พอเรื่องนี้รู้ถึงหูของคนพี่ ด้วยความโลภไม่รู้จักพอ เธอจึงอยากได้ทองแบบคนน้องบ้าง  เลยนำวิธีนี้ไปทำบ้าง  แต่ด้วยที่ว่าคนพี่เป็นคนที่มีความตระหนี่ถี่เหนี่ยว เขาจึงไปซื้อแป้งที่ไม่ค่อยดี ทำก็ทำแบบส่งๆไม่ปราณีต ทำไปแบบนั้นหล่ะ แล้วก็นำไปถวายพระคเณสในเวลากลางคืนเหมือนกัน แล้วเขาก็นอนรอจนหลับไป  พอรุ่งเช้า เขาก็ต้องตกใจในสิ่งที่เกิดขึ้น  สิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่ขนมกลายเป็นทอง  แต่กลายเป็นกองมูลที่มากมาย ที่ส่งกลิ่นเหม็น ล้างก็ไม่ออก ทำยังก็ไม่ออก  แต่ที่ต้องตกใจไปกว่านั้น เงินที่มีอยู่ทั้งหมดกลายเป็นมูลซะหมดเลย

[Putthanan]

ขอบคุณ คุณกาลปุตราที่ช่วยแก้ไขให้นะครับ

[อักษรชนนี]

          ขออนุญาตลบภาพที่คุณโอมมหาบารมีเทวานำมาลงประกอบในกระทู้นี้นะครับ เนื่องจากทางท่านเจ้าของภาพที่คุณนำมาลงไม่อนุญาตให้นำภาพดังกล่าวมาใช้ (โดยได้แจ้งเรื่องผ่านมาทางทีมงาน)

.

          เพื่อรักษามารยาททางสังคมไซเบอร์ และให้เป็นไปตามลิขสิทธิ์ของเจ้าของภาพ ผมจึงจำเป็นต้องนำภาพดังกล่าวออกไป เพื่อป้องกันปัญหาที่จะเกิดขึ้นในภายหลัง  และขอความร่วมมือคุณโอมมหาบารมีเทวา รวมทั้งเพื่อนสมาชิกทุกท่าน กรุณางดนำภาพที่มีลิขสิทธิ์หรือมีลายน้ำซึ่งเจ้าของภาพไม่อนุญาต มาโพสเผยแพร่ภายในบอร์ดนะครับ (โดยเฉพาะอย่างยิ่งการนำมาใช้โดยไม่ให้เครดิตเจ้าของภาพ หรือการทำลายน้ำทับลงไปบนภาพที่ไม่ใช่ของตนเอง) โดยในกรณีที่ภาพนั้นนำมาลงได้ ควรให้เครดิตแก่เจ้าของภาพนั้นๆด้วยทุกครั้ง

.

ขออภัยในความไม่สะดวกมา ณ โอกาสนี้

.

ทีมงาน HinduMeeting

[/SIZE][/COLOR]

[โอม มหา บารมี เทวา โอม]

รับทราบครับ พี่คิว

[กาลิทัส]

ต้องขออภัยท่านเจ้าของภาพแทนน้องสมาชิกในบอร์ด อาจกระทำไปโดยรู้เท่าไม่ถึงการด้วยครับ

ทั้งนี้ทั้งนั้น เพื่อให้อรรถรสของเว็บ ผมจึงได้นำภาพที่เกี่ยวกับกระทู้มาลงไว้ โดยให้เครดิต (ที่มา) ของภาพไว้เรียบร้อยแล้วครับ

[โอม มหา บารมี เทวา โอม]

ที่มาภาพ : www.muangthai.com

ขอบคุณครับพี่ยีนส์
แล้วสิ่งนี้ชื่อจริงๆ เขาเรียกว่าอะไรครับ  เวลาไปซื้อจะได้บอกคนขายเขาได้

[กาลิทัส]

เขาเรียกว่า " ผางประทีป " ครับน้องโอม

[โอม มหา บารมี เทวา โอม]

เขาเรียกว่า " ผางประทีป " ครับน้องโอม

ขอบคุณครับพี่ยีนส์

[paranee]

จริงๆ แล้วขนมสีเหลืองแสนอร่อยนี้ถ้าเขียนเป็นอักษรไทยจะเขียนว่า "ลัฑฑู" เพราะมาจากคำว่า "लड्डू" และจะออกเสียงตามภาษาฮินดีว่า "ลัดดู" แต่คนไทยเรามักเรียกขนมนี้ว่า "ลาดูป" แล้วเรียกติดปากกันมาจนแขกที่ขายเอง เวลาเราไปซื้อแล้วบอกเอาขนมลาดูป เขาก็จะทราบเองว่าคนไทยหมายถึงขนมลัดดู

ขนมลัฑฑูและโมฑกะ (โมดะคะ - मोडक) ที่ใช้บูชาเทพเจ้านั้น หลายท่านมักจะเข้าใจว่าเป้นขนมชนิดเดียวกัน ซึ่งก็ถือว่าถูก แล้วก็ถือว่าผิดด้วยไปในตัว

เพราะจริงๆ แล้วขนมทั้ง 2 ชนิดนี้ทำขึ้นมากันคนละอย่างและคนละกรรมวิธี แล้วทั้ง 2 ชนิดนี้ยังมีรูปแบบการทำที่ถูกดัดแปลงออกไปอีกมากมาย ทั้งรูปร่างและเครื่องผสม

โดยจากการอ้างอิงจากผู้รู้สายพระคเณศว่า ขนมลัฑฑูนี้เป็นขนมที่พระศรีอุมาเทวีได้ทำขึ้นให้พระคเณศเจ้าเสวย และเป้นขนมโปรดของพระคเณศในเวลาต่อมา ส่วนขนมโมฑกะก็เป็นขนมที่ชาวบ้านทำถวายพระคเณศ แล้วก็เป็นขนมที่พระคเณศทรงโปรดปราณเช่นกัน จึงถือว่าขนมทั้ง 2 ชนิดนี้เป็นขนมชั้นเลิศในการบูชาพระผู้เป็นเจ้า

บางคนก็เรียกขนมลัฑฑูว่าเป็นขนมโมฑกะคนรวย แล้วเรียกขนมโมฑกะว่าเป็นขนมโมฑกะของคนจนก็มี เรื่องนี้เล่าแล้วยาว ซึ่งเป็นเรื่องของหญิงสาว 2 พี่น้อง ที่คนพี่แต่งงานกับเศรษฐี คนน้องแต่งงานกับคนจน แล้วพอถึงวันคเณศจตุรถีอันเป็นวันคล้ายวันประสูติของพระคเณศ พี่น้องสองคนนี้ก็คิดที่จะทำขนมถวายพระคเณศ

คนพี่เนื่องจากมีฐานะดี จึงสามารถซื้อเครื่องปรุงขนมที่มีราคาสูงได้ แล้วทำเป็นขนมลัฑฑูถวายพระคเณศ ส่วนคนน้องนั้นมีฐานะยากจนจึงไม่ค่อยมีทรัพย์ในการหาซื้อเครื่องปรุงขนมมาได้มากมายนัก แต่ด้วยความภักดีและความศรัทธาอย่างมากของเธอที่จะทำขนมนี้ถวาย เธอจึงได้คิดดัดแปลงทำขนมขึ้นมาใหม่เพื่อถวายพระคเณศ แล้วนำแป้งชนิดหนึ่งมาห่อไส้ขนม แล้วให้ชื่อว่าขนมโมฑกะ เพื่อถวายพระคเณศ

พอคนน้องนำขนมโมฑกะไปบูชาพระคเณศในเวลากลางคืนของงานฉลองพิธีคเณศจตุรถีแล้วก็หลับไป พอเธอตื่นขึ้นมาก็พบว่าขนมโมฆกะที่เธอนำมาถวายนั้นกลายเป็นทองคำทั้งหมด นับแต่นั้นมาเธอจึงมีฐานะร่ำรวยขึ้น จากนั้นมาถึงเรียกว่า "ขนมโมฑกะหรือลัฑฑูของคนจน" เพราะจะรวยหรือจนนั้นไม่ใช่เรื่องสำคัญ ความสำคัญอยู่ที่จิตใจมากกว่า พระเป็นเจ้าจึงพร้อมที่จะรับถวายนั้นจากสาวกของพระองค์ ไม่ว่าสิ่งนั้นจะมีค่ามากหรือน้อยสักเพียงใด พระองค์ก็ไม่เคยปฏิเสธความปรารถนาที่ดีและจะทรงคอยให้ความช่วยเหลือสาวกของพระองค์ตลอดไป

นับแต่นั้นมาขนมทั้ง 2 ชนิดนี้จึงถือว่าเป็นสุดยอดของขนมบูชาพระผู้เป็นเจ้า จากเรื่องเล่านี้นั่นเอง (โปรดใช้วิจารณญาณ เด็กต่ำกว่า 12 ปีควรได้รับคำชี้แนะจากผู้ใหญ่)

ขอบคุณสำหรับความรู้ครับ คุณกาลปุตรา

ตำนานขนมโมฑกะ แบบนี้ก็เคยดียินมาเหมือนกันครับ แต่แตกต่างไปนิสนึง ตรงตอนถวายของนี้แหละครับ

คือคนน้องที่ยากจน  ทำขนมด้วยแป้งอย่างดีห่อใส้มาอย่างดีเพราะเขาไม่ใช่คนที่ตระหนี่ถี่เหนี่ยว เธอบรรจงทำอย่างปราณีต เมื่อเธอทำเสร็จแล้วนำจึงไปบูชาพระคเณศในเวลากลางคืนของเทศกาลคเณศจตุรถี แล้วหลับไปพอตื่นมาตอนเช้ากลับพบ กองขนมโมฑะกะ ที่กลายเป็นทองคำเต็มบ้านไปหมด เธอผู้นั้นจึงมีกลายเป็นเศรษฐีร่ำรวยไปที่สุด  พอเรื่องนี้รู้ถึงหูของคนพี่ ด้วยความโลภไม่รู้จักพอ เธอจึงอยากได้ทองแบบคนน้องบ้าง  เลยนำวิธีนี้ไปทำบ้าง  แต่ด้วยที่ว่าคนพี่เป็นคนที่มีความตระหนี่ถี่เหนี่ยว เขาจึงไปซื้อแป้งที่ไม่ค่อยดี ทำก็ทำแบบส่งๆไม่ปราณีต ทำไปแบบนั้นหล่ะ แล้วก็นำไปถวายพระคเณสในเวลากลางคืนเหมือนกัน แล้วเขาก็นอนรอจนหลับไป  พอรุ่งเช้า เขาก็ต้องตกใจในสิ่งที่เกิดขึ้น  สิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่ขนมกลายเป็นทอง  แต่กลายเป็นกองมูลที่มากมาย ที่ส่งกลิ่นเหม็น ล้างก็ไม่ออก ทำยังก็ไม่ออก  แต่ที่ต้องตกใจไปกว่านั้น เงินที่มีอยู่ทั้งหมดกลายเป็นมูลซะหมดเลย

อนุโมทนาทั้งสองท่าน ล้วนรู้จริง   ขอพรจงอยู่กับท่านตลอดไปนะครับ