บุญ ที่ถูกต้อง คืออย่าหลงบุญ
ชาวพุทธเราส่วนใหญ่ยังเข้าใจผิดเกี่ยวกับเรื่องของ บุญ คิดว่าการทำบุญก็คือ การตักบาตร การถวายทรัพย์
ปัจจัยการถวายสังฆทาน ฯลฯ เพียงเท่านี้ เป็นต้น ยิ่งบางพุทธพาณิชย์ เน้นสอนให้บริจาคทรัพย์ หรือร่วมสร้างความยิ่งใหญ่อลังการเข้าวัดจนเกินตัว มียอดบริจาคมากเท่าไหร่ถือว่ายิ่งได้บุญหนักศักดิ์ใหญ่ รวยล้นฟ้ไม่รู้เรื่อง แท้จริงแล้ว บุญ หรือ ปุญญ แปลว่า ชำระ หมายถึง การทำให้หมดจดจากมลทิน เครื่องเศร้าหมอง อันได้แก่ โลภะ โทสะ และ โมหะ
ตามพระไตรปิฎก เราสามารถสร้าง บุญ ได้ ๓ อย่าง คือ ทาน ศีล ภาวนา
๑. ทาน คือ การให้ เช่นที่กล่าวมาแล้ว คือ การตักบาตร บริจาคทรัพย์ ถวายสังฆทาน เป็นต้น ถือเป็น จาคะ หรือ การให้นับเป็น บุญอย่างหนึ่ง แต่มีการให้บางประการที่ไม่นับเป็นบุญ เช่น สุรา มหรสพ ให้สิ่งเพื่อกามคุณ เป็นต้น
๒. ศีล คือ ความประพฤติที่ไม่ละเมิด หรือรักษาความสำรวมทางกาย วาจา การรักษาศีลสำหรับฆราวาส ได้แก่ ศีล ๕ และอุโบสถศีล (มี ๘ ข้อ)
๓. ภาวนา คือ การอบรมจิตทางสมถะและทางวิปัสสนา
การนั่งสมาธิ เรียกว่า สมถะภาวนา ส่วนการนั่งวิปัสสนา (สติรู้ถึงรูป นาม) เรียกว่า วิปัสสนาภาวนา
บุญ ยังมีอีก ๗ อย่าง ตามอรรถกถา หรือข้อปลีกย่อยนอกเหนือจากพระไตรปิฎก นับถัดไปเป็นลำดับที่ ๔ ดังนี้
๔. อปจายนะ ความเป็นผู้นอบน้อม ต่อผู้ที่ควรนอบน้อม
๕. เวยยาวัจจะ ความขวนขวายในกิจ หรืองานที่ควรกระทำ
๖. ปัตติทาน การให้บุญที่ตนถึงแล้วแก่คนอื่น เช่น การอุทิศส่วนกุศล การกรวดน้ำ
๗. ปัตตานุโมทนา คือการยินดีในบุญที่ผู้อื่นถึงพร้อมแล้ว เช่น เห็นผู้อื่นทำบุญตักบาตร เมื่อเราพลอยปลื้มปิติ กล่าวอนุโมทนา เพียงเท่านี้ ก็ได้บุญแล้ว
๘. ธัมมัสสวนะ หรือการฟังธรรม ไม่ว่าจะฟังธรรมโดยตรง หรือจากสื่อวิทยุ โทรทัศน์ ฯลฯ
๙. ธัมมเทศนา หรือการแสดงธรรมเมื่อได้ศึกษาธรรมะ แล้วถ่ายทอดให้แก่ผู้อื่น นับเป็นบุญประการหนึ่งด้วย
๑๐. ทิฏฐุชุกรรม คือการกระทำความเห็นให้ตรง หรือ สัมมาทิฏฐิ นั่นเอง
บุญทั้ง ๑๐ ประการนี้ บางที่เรียกกันว่า บุญกิริยาวัตถุ ๑๐
จะเห็นว่าบุญทำได้ถึง ๑๐ อย่าง มีเพียงข้อแรกเท่านั้นที่ต้องใช้ทรัพย์ อีก ๙ ข้อล้วนไม่ต้องใช้ทรัพย์
[HIGHLIGHT=#c00000]ข้อมูลจาก หนังสือ "อยู่อย่างสว่าง"[/HIGHLIGHT]
ขอบคุณครับคุณป้า
สาธุค่ะคุณป้า ขอบพระคุณมากมายที่กรุณานำสิ่งดีๆ มาชี้ทางสว่างให้กัน หายไปนานนะคะเนี่ย หนู ญ. คิดถึงค่า
โอม สาธุ อนุโมทนาในการให้ธรรมทาน ด้วยครับ
ขอ เสริมนิดนึงครับ
การทำบุญวิธีที่ถูกต้องและได้ผลสูงสุด
ความหมายของ"บุญ" คือความบริสุทธิ์ ปราศจากกิเลสที่มาห่อหุ้มจิต กิเลสคือความโลภทั้งหยาบและละเอียด กิเลสคือความโกรธทั้งหยาบและละเอียด กิเลสคือความหลงทั้งหยาบและละเอียด พระพุทธเจ้าและพระอริยะท่านมีบุญมากเพราะ ท่าน ไม่มีกิเลสแล้วนั่นเอง
เมื่อบุญคือความบริสุทธิ์ของจิตจากโลภ โกรธ หลง การทำบุญก็คือการทำให้จิตบริสุทธิ์หรือเรียกว่าการทำจิตให้สะอาดก็ได้ ดังนั้นในระดับของคนธรรมดาสามัญทุกครั้งที่ทำบุญไม่ว่าจะด้วยทรัพย์หรือด้วยวัตถุก็ดี ท่านสอนว่าจะทำด้วยทรัพย์มากหรือจะน้อยไม่ใช่เงื่อนไขที่จะทำให้จิตสะอาดบริสุทธิ์ได้ หรืออีกนัยหนึ่งปริมาณของวัตถุทรัพย์ที่ทำไม่เกี่ยวกับความสะอาดบริสุทธิ์ของจิตนั่นเอง
เมื่อเราตั้งใจในขณะทำบุญทานนั้นด้วยจิตที่ว่าง ไม่มีความโลภ ไม่มีความโกรธ ไม่มีความหลง แม้เพียงชั่วขณะหนึ่งก็เกิดบุญมหาศาล เพราะจิตบริสุทธิ์ คนเฒ่าคนแก่เวลาทำบุญทำทานท่านจึงต้องยกของที่เป็นวัตถุบุญขึ้นจรดหน้าผาก เหตุผลก็คือทำจิตให้ปลอดจากความขุ่นมัวให้สะอาดจากความโลภโกรธหลงนั่นเอง นี่ความสะอาดความบริสุทธิ์ของจิตเกิดในขณะนี้เอง บุญเกิดในขณะนี้เอง
ดังนั้นท่านสอนว่าจะทำมากทำน้อยอย่าใส่ใจเป็นกังวล เพียงแต่ขณะทำตั้งจิตให้สงบอย่าให้มีโลภโกรธหลงห่อหุ้มจิตก็ได้ผลความบริสุทธิ์มหาศาลแล้ว หรือเรียกว่าได้บุญมหาศาลแล้ว แม้บางคนจะทำด้วยทรัพย์หรือวัตถุจำนวนมากมายแต่ถ้าขณะนั้นจิตเขามีความหวงความห่วงในวัตถุทรัพย์ที่ใช้ทำบุญและโลภในผลบุญ บุญก็ไม่เกิดแก่เขา(จิตไม่บริสุทธิ์) ก็จะสู้ผลบุญของคนที่ทำด้วยข้าวห่อเดียวหรือเงินแค่สิบบาท แต่ขณะทำเขาไม่มีความหวงความห่วงในทรัพย์วุตถุที่ใช้ทำบุญไม่ได้ (ทำด้วยของมีค่าน้อยกว่าแต่จิตสะอาดปราศจากโลภโกรธหลงมากกว่า จิตย่อมบริสุทธิ์กว่าคือ บุญมากกว่านั่นเอง).บุญทั้งหลายจึงสำเร็จลงที่จิตตั้งแต่เราคิดจะทำแล้วครับ ศานติ ศานติ
<!-- google_ad_section_end -->
สาธุๆๆ อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ
สาธุ............
สาธุค่ะ...
ขอบคุณค่ะ คุณป้าแสนใจดี ที่นำบทความดีๆ มาให้อ่านกันอีกแล้ว
และขอบคุณคุณNeosiris ด้วยค่ะ ที่มาช่วยเพิ่มเติม
อนุโมทนา ค่ะ
อนุโมทนาสาธุค่ะ บทความดีมาก
ขอบคุณคุณป้า และคุณ Neosiris ค่ะ
สา....ธุ
ขอบคุณค่ะ