การกำเนิดจุ่มเจิมสีแดงที่พระนลาฏของพระคเณศ

[กษิติ]

     ตำนานของนิกายแรกคือพระเวทของพระพรหม กล่าวถึงการเข้าฌานของพระพรหมในการเจริญสมาธิ
ประทับบนดอกบัวในพรหมโลก ขณะที่พระเนตรปิดอยู่ก็บังเกิดอสูรนามว่า สินธุราสูรย์ มีกายสีแดงงดงามมาก
เรืองรองและองอาจในท่ามกลางป่าเขา ฉับพลัน ได้เห็นพระพรหมเจริญสมาธิอยุ่จึงได้ความคิดเจ้าเล่ห์ขึ้นว่า
หากพระพรหม คือ ผู้ยิ่งใหญ่ในโลก เราจะขอย่อร่างให้เล็กลง และแฝงเข้าไปในอณูลมปราณของพระพรหม
เพื่อจะได้รับบุญบารมีจากท่านแล้วจึงแฝงเข้าไปในพระนาสิกจนพระพรหมได้จามออกมา บัดนั้นสินธุราสูรย์ได้
เปล่งวาจาว่า "ข้าคือบุตรของพระองค์ ทรงให้พรแก่เราด้วย" เมื่อพระพรหมได้ยินเช่นนั้น ก็ทรงเข้าพระทัยผิด
จึงให้พรว่าจงมีชีวิตเป็นอมตะ ยกเว้นหากต่อสู้กับพระคเณศจะต้องตายลงทันที และนั่นกลับกลายเป็นพรอัน
ศักดิ์สิทธิ์แก่พระคเณศและเทวะทุกองค์ จากนั้นสินธุราสูรย์ได้ใจฮึกเหิม จึงเดินทางสู่เขาไกรลาสเพื่อทดสอบ
พรที่ได้รับกับพระศิวะและพระอุมา เพราะเข้าใจว่าตนไม่มีวันตายและมีอำนาจเหนือพระศิวะ
      เมื่อสินธุราสูรย์ได้สบพระเนตรกับพระอุมาเทวีก็เกิดนึกรักและต้องการจะยื้อแย่งมาครองโดยพยายาม
เข้าล่วงเกินพระนาง โดยหารู้ไม่ว่าข้างพระวรกายของพระนางนั้นพระกุมารน้อยคเณศประทับหลบอยู่ ไม่ทัน
เข้าถึงพระวรกายพระมารดา พระคเณศจึงตัดกายสินธุราสูรย์ด้วยตรีศูล ทันใดนั้นร่างของอสูรร้ายก็กลายเป็น
น้ำตกมงคลสีแดงไหลอาบให้ทวยเทพ ด้วยกายของอสูรสีแดงสดนั้นคือมงคลแห่งชัยชนะ และสีนั้นบางส่วน
ได้กระเด็นไปเปื้อนพระนลาฏของพระคเณศ ต่อมาจึงได้มีการจุ่มเจิมชาดสีแดงขึ้นในลัทธิศักติหรือในฮินดู
นิกาย อันหมายถึงชีวิตใหม่ความมงคลและชัยชนะ อณาโลมแห่งเทวะและเมื่อพระแม่มหาลักษมี เทวีแห่ง
ทรัพย์ทรงเหยียบดินสีแดงนี้ ในพิธีมงคลต่างๆ เช่น การแต่งงานของเจ้าสาวฮินดู จึงต้องเหยียบสีแดงเดิน
รอบๆบ้านเพื่อนำเงินทองทรัพย์สิน ความมงคลมั่งคั่งมาสู่เรือนตนและสามี